معرفی رشته خون شناسی
رشته خون شناسی شاخه ای از مجموعه آزمایشگاه بالینی و تحقیقاتی است که توسط دانش آموختگان این رشته به منظور پیشگیری، تشخیص و درمان بیماریهای خونی انسان با به کارگیری اصول، روشها و فناوری‌های نوین در عرصه‌های بالینی پزشکی و پژوهشی با هدف ویژه بهبود و ارتقای سلامت ایجاد شده، و دردو دهه اخیر با شتاب زیادی رشد و توسعه یافته است. از نقاط عطف این رشته تخصصی در بکارگیری سلولهای بنیادی در پیوند مغز استخوان و همچنین استخراج و نگهداری آنها از بند ناف می باشد. اما جهش و رشد تصاعدی این رشته با شناسایی عوامل ایجاد کننده سلولی و ملکولی در ایجاد و پیشرفت بیماریهای سیستم خون ساز بویژه بدخیمی های خونی بوده است. که باعث شده امروزه ارتباط بالین و تشخیصهای آزمایشگاهی را در حیطه خون شناسی بیشتر و بیشتر نماید. در سایه این تحولات سریع و روزافزون امروزه می توان از رشته خون شناسی بعنوان یکی از گرایشها یا شاخه های توسعه یافته و تکمیل کننده نیاز درمان و تشخیص پزشکی نام برد. انتظار می رود طی سال های آینده با حضور دانش آموختگان این رشته در کشور، ایران سهم قابل قبولی را در زمینه تولید و ارائه خون شناسی به جامعه پزشکی و علمی جهانی به ویژه در منطقه کسب نماید. توانمندسازی نیروها، ثروت آفرینی، افزایش سهم در روند توریسم درمانی و تعامل فعال با مراکز معتبر علمی جهان ازچشم اندازهای این دانش می باشد. با توجه به پیشرفت های اخیر در زمینه خون شناسی و وجود اولین مرکز پیوند مغز استخوان کشور در دانشگاه علوم پزشکی شیراز ومراکز درمانی بیماریهای خونی و حضور همکاران بالینی در رشته هماتولوزی و انکولوژیبزرگسالان و اطفال و بیمارستانهای تخصصی و فوق تخصصی در این زمینه باعث شده علی رغم گسترش محدوده بالینی، نیاز به تربیت افراد متخصص با گرایش های تخصصی خون شناسی مورد لزوم بوده و همواره کمبود یک رشته وجود داشته است.از طرفی با توجه به موقعیت دانشگاه علوم پزشکی شیراز که در طرح آمایش سلامت در موضوع بانک خون و پیوند اعضا بعنوان قطب آموزشی و درمانی در نظر گرفته شده است وجود این رشته در این دانشگاه از ضروریات می باشد. هدف از اجرای برنامه آموزشی دوره کارشناسی ارشد خون شناسی آزمایشگاهی و بانک خون تربیت نیروی انسانی متبحر و ورزیده می باشد که در بخش خون شناسی و بانک خون آزمایشگاهی مراکز بهداشتی و درمانی کشور توانایی انجام آزمایشات معمولی و تخصصی را در حوزه درمان داشته باشند و همچنین قادر به انجام و گزارش نتایج پروژه های تحقیقاتی بنیادی و کاربردی در حوزه پژوهش باشند.علاوه بر این آموزش نیروهای کارآمد جهت به کار گیری در حوزه آموزش بعنوان هیئت علمی جهت تربیت نیروی انسانی متبحر می باشد.
